Reviewed by
Rozplątanie Zagadki ADHD: ADD vs. ADHD
Czy kiedykolwiek słyszałeś, jak ktoś używa terminu ADD i zastanawiałeś się: jaka jest właściwie różnica między ADD a ADHD? Co się stało z nadpobudliwością?
Nie martw się, to nic nowego. To po prostu stary, przestarzały termin dla podtypu z brakiem uwagi.
W tym artykule omówimy to, a także:
- Historię i chronologię, jak i kiedy zaburzenie z deficytem uwagi (ADD) ewoluowało w ADHD.
- Jak rozumiemy ADHD dzisiaj w porównaniu do przeszłości.
- Czego możemy się spodziewać w przyszłości pod względem wiedzy i zrozumienia ADHD.
Gotowy, by wkroczyć w podróż po ADHD i dowiedzieć się, jak ADD ewoluowało w bardziej szczegółowe i niuansowane zrozumienie zaburzeń uwagi? Jeśli tak, czytaj dalej.
Ewolucja z ADD do ADHD
ADHD przeszło długą drogę w niedawnej historii, ponieważ nowe badania ciągle znajdują różne sposoby wyjaśniania złożoności ADHD i sposobu, w jaki wpływa to na rozwój mózgu i neuroprzekaźniki. 🧠
Jesteśmy jeszcze daleko od pełnego zrozumienia, ale jak się zaraz dowiesz, wiele się zmieniło pod względem tego, jak rozumiemy i diagnozujemy ADHD.
Przejdźmy przez kluczowe daty, które zdefiniowały sposób, w jaki opisujemy ADHD dzisiaj. 🗺️
1968: DSM-II
Przed 1968 rokiem, Diagnostyczny i Statystyczny Podręcznik Zaburzeń Psychicznych nie uznawał ADHD (ani żadnej z jego poprzednich nazw), ale to się zmieniło, gdy Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne (APA) wydało drugą edycję, DSM-II.
Pierwszy raz wprowadzono „Hyperkinetic Reaction of Childhood” (Hiperczynna Reakcja Dziecięca). Ta wczesna klasyfikacja skupiała się na nadpobudliwości, ale nie obejmowała w pełni deficytów uwagi.
1980: DSM-III
12 lat później został wydany DSM-III z znacząco zrewidowanymi klasyfikacjami psychiatrycznymi. Wprowadzono nową nazwę „Zaburzenie z Deficytem Uwagi (ADD) z nadpobudliwością i bez”.
To był przełomowy moment, uznający, że deficyty uwagi mogą występować z nadpobudliwością lub bez niej, chociaż naukowcy nie uważali nadpobudliwości za częsty objaw.
1987: DSM-III-R
W ciągu kolejnych siedmiu lat naukowcy znaleźli wystarczająco dużo dowodów, by sugerować, że nadpobudliwość jest rzeczywiście częstym objawem ADD. Aby to odzwierciedlić, APA zrewidowało DSM (DSM-III-R), eliminując rozróżnienie między ADD z nadpobudliwością a bez.
Zmieniono nazwę na Zaburzenie Nadpobudliwości Psychoruchowej z Deficytem Uwagi (ADHD). 🎉
Ta zmiana miała na celu podkreślenie pełnego zakresu objawów poza brakiem uwagi, w tym nadpobudliwości i impulsywności.
1994: DSM-IV
DSM-IV wprowadził trzy podtypy ADHD, aby lepiej oddać różnorodność prezentacji tego zaburzenia.
Oto one:
- ADHD Typ przeważnie nieuwagi
- ADHD Typ przeważnie hiperaktywno-impulsywny
- ADHD Typ mieszany
Ta kategoryzacja dalej uwzględnia zmienność w sposobie manifestowania się objawów ADHD.
2013: DSM-5
W chwili pisania tego tekstu, DSM-5 jest aktualną i najnowszą wersją Diagnostycznego i Statystycznego Podręcznika Zaburzeń Psychicznych.
Nadal używa terminu ADHD, ale dokładniej doprecyzowało kryteria, włączając przykłady istotne dla dorosłych, co odzwierciedla zrozumienie, że ADHD to nie tylko zaburzenie dziecięce, ale może trwać również w dorosłości.
DSM-5 również złagodziło niektóre kryteria, aby diagnoza była bardziej dostępna dla osób, których objawy znacznie utrudniają codzienne funkcjonowanie.
Jak widać, sposób diagnozowania i rozumienia złożoności zaburzenia oraz różnorodności jego objawów ciągle się zmienia. Ta ciągła podróż podkreśla zaangażowanie społeczności medycznych i psychologicznych w dokładne identyfikowanie i skuteczne wsparcie osób z ADHD.
Dlaczego więc ludzie nadal używają ADD?
Weź udział w naszym zabawnym quizie online, aby zobaczyć swoje cechy ADHD i dowiedzieć się więcej o swoim mózgu!
WYKONAJ BEZPŁATNY TEST
ADD vs ADHD Typu Orzeważnie Nieuwagi
Często, gdy ludzie nadal używają terminów ADD i ADHD zamiennie, prawie 40 lat po jego przemianowaniu, dzieje się tak z powodu braku wiedzy (że jest to przestarzałe) lub jako sposób celowego podkreślenia braku hiperaktywności.
Dla osób z objawami wyłącznie nieuwagi, typowe stereotypy (często szkodliwe), które wielu ludzi kojarzy z ADHD, takie jak nadmierna aktywność, zakłócanie spokoju lub przejawianie lekkomyślnego zachowania impulsywnego, nie odpowiadają ich doświadczeniom.
Aby profesjonalista zdrowia psychicznego mógł zdiagnozować głównie nieuwagę, musi zaobserwować sześć lub więcej objawów (dla dzieci) lub pięć lub więcej dla diagnozy ADHD u dorosłych.
Obejmują one:
- Często popełnia nieostrożne błędy
- Ma trudności z koncentracją uwagi i skupieniem
- Wydaje się, że nie słucha podczas rozmowy
- Ma trudności z przestrzeganiem instrukcji
- Ma problemy z organizacją
- Unika zadań wymagających długotrwałego wysiłku umysłowego
- Jest zapominalski i często gubi rzeczy
- Łatwo się rozprasza
Jak widać, te objawy są mniej widoczne i mogą do pewnego stopnia unikać stygmatu, który wciąż otacza objawy hiperaktywno-impulsywne. Nie dziwi więc, że niektórzy używają ADD, aby próbować uniknąć tego stygmatu.
W końcu wielu z nas z ADHD jest wrażliwych na odrzucenie i stara się tego unikać, kiedy tylko może.
Diagnostyka ADHD Dziś: Gdzie Jesteśmy?
Rozmawialiśmy trochę o tym, jak diagnozowany jest typ nieuwagi ADHD przez profesjonalistów służby zdrowia, ale co z diagnozą Zaburzenia Nadpobudliwości Psychoruchowej z Deficytem Uwagi jako całości?
Cóż, dziś proces jest bardziej zniuansowany i holistyczny niż kiedykolwiek wcześniej, podkreślając indywidualne doświadczenia i wpływ objawów na codzienne życie w różnych wiekach i środowiskach. Spójrzmy, jak to wygląda.
1. Kompleksowe Oceny Kliniczne
Obecnie diagnoza ADHD wymaga dokładnej oceny klinicznej, często przeprowadzanej przez psychologa, psychiatrę lub pediatrę. Ocena ta obejmuje szczegółowe wywiady i kwestionariusze dotyczące objawów, zachowań z dzieciństwa (jako dorosłych), raportów szkolnych oraz wszelkich poprzednich diagnoz lub leczeń.
Celem jest zebranie kompleksowego obrazu doświadczeń i wyzwań osoby w odniesieniu do jej objawów ADHD.
2. Rozpoznanie ADHD u Dorosłych
ADHD nie zawsze było rozpoznawane jako zaburzenie dotykające dorosłych. W rzeczywistości do niedawna można było otrzymać diagnozę tylko jako dziecko, co tłumaczy, dlaczego obecnie tak wielu dorosłych szuka diagnozy.
Proces diagnozy u dorosłych uwzględnia wzorce zachowań na przestrzeni całego życia, różne manifestacje objawów w dorosłych obowiązkach i relacjach oraz obecność współistniejących stanów, takich jak lęk czy depresja.
Uznaje się również, że cechy i objawy ADHD mogą zmieniać się od dzieciństwa do dorosłości, być może z powodu maskowania, uczenia się zarządzania objawami, lub po prostu zmian jako osoba.
3. Adaptacja Kryteriów
Aktualne kryteria zawarte w Diagnostycznym i Statystycznym Podręczniku Zaburzeń Psychicznych (DSM-5) obejmują teraz kilka aktualizacji, takich jak:
- Zmiana wieku pojawienia się objawów na przed 12. rokiem życia (wcześniej siedem).
- Rozpoznanie, że objawy mogą manifestować się różnie w zależności od wieku osoby.
- Możliwość diagnozy ADHD w obecności innych zaburzeń zdrowia psychicznego, w tym komorbidów.
4. Użycie Skal Oceny
Skale oceny i listy kontrolne są teraz łatwo dostępne dla każdego, kto chce pomóc w kwantyfikacji nasilenia lub częstotliwości swoich objawów oraz ich wpływu na codzienne życie.
Te narzędzia mogą być używane przez każdego, w tym rodziców, nauczycieli, partnerów czy przyjaciół. Posiadanie osób, które cię znają i oferują swoje perspektywy, może pomóc zrozumieć, jak objawy manifestują się w różnych kontekstach, takich jak dom, praca, sytuacje społeczne itp.
5. Nacisk na Upośledzenie
Kluczowym aspektem diagnozowania ADHD dziś jest nacisk na upośledzenie. Nie chodzi tylko o posiadanie objawów, ale o to, jak te objawy znacząco upośledzają funkcjonowanie akademickie, zawodowe, społeczne lub osobiste.
Ta zmiana zapewnia, że diagnoza i następujące po niej leczenie są dostosowane do poprawy jakości życia i codziennego funkcjonowania, a nie diagnozy dla samej diagnozy.
6. Neuroobrazowanie i Biomarkery
Chociaż nie są rutynowo używane do diagnozy, trwają obecnie badania nad neuroobrazowaniem i potencjalnymi biomarkerami dla ADHD. 🧬
Celem tych badań jest odkrycie neurobiologicznych podstaw ADHD, co daje nadzieję na przyszłe narzędzia diagnostyczne i leczenia.
To również całkiem fascynujące, prawda?
7. Świadomość i Edukacja
Być może najważniejszą zmianą w ostatnich latach jest rosnąca świadomość i edukacja na temat ADHD w społeczeństwie.
Przez zbyt długi czas mity, nieporozumienia i szkodliwe stereotypy powstrzymywały ludzi przed szukaniem diagnozy i wsparcia, na które zasługują. Chociaż jesteśmy jeszcze daleko od pełnej akceptacji, teraz rośnie zrozumienie dla różnorodności prezentacji ADHD, co pomaga przełamywać stereotypy i zmniejszać stygmatyzację.
Droga Naprzód
Diagnozowanie ADHD dziś wiąże się z połączeniem wiedzy naukowej, doświadczenia klinicznego i głębokiego zrozumienia indywidualnych doświadczeń osoby.
W miarę postępu coraz większy nacisk kładziony jest na bardziej spersonalizowane podejścia, które uwzględniają pełną złożoność ADHD i jego wpływ na życie osób.
Jest jeszcze dużo pracy do wykonania. Dostęp do diagnozy i leczenia ADHD jest nadal ograniczony w wielu krajach, z wieloletnimi listami oczekujących i brakiem specjalistów wyposażonych do oferowania leczenia ADHD, takiego jak terapia behawioralna i leki stymulujące. Odpowiedzialność za to spoczywa na twórcach zmian w naszym społeczeństwie.
Ale przy wszystkich trwających badaniach, ewoluujących kryteriach diagnostycznych i rosnącym nacisku na opiekę skoncentrowaną na pacjencie, przyszłość obiecuje jeszcze dokładniejsze i bardziej umocowujące sposoby wsparcia osób z ADHD. ☀️
Podsumowanie Kluczowych Informacji
- ADHD ewoluowało od "hiperkinezyjnej reakcji dziecięcej" (1968) przez ADD (1980) do ADHD (1987), co odzwierciedla postęp w zrozumieniu złożoności i różnorodności objawów związanych z zaburzeniem.
- Obecnie skupiamy się na kompleksowych ocenach klinicznych dla dokładnej diagnozy, biorąc pod uwagę objawy, historię z dzieciństwa i codzienne wyzwania.
- Obecnie istnieje większe uznanie dla ADHD u dorosłych, uwzględniające wzorce zachowań na przestrzeni życia i to, jak objawy manifestują się w różnych etapach życia.
- Zaktualizowane kryteria w DSM-5 pozwalają teraz na szerszy zakres wieku pojawienia się objawów i uwzględnienie współistniejących zaburzeń zdrowia psychicznego.
- Wszyscy musimy kontynuować działania na rzecz zwiększenia świadomości i edukacji na temat ADHD, aby pomóc obalić mity, błędne przekonania i stereotypy oraz zachęcić więcej osób do szukania diagnozy i wsparcia.
Ewolucja z ADD do ADHD to tylko jeden ze sposobów, w jaki nasze rozumienie tego zaburzenia neurorozwojowego zmieniło się na przestrzeni lat. W miarę wzrostu świadomości i postępów w badaniach, ważniejsze niż kiedykolwiek jest dążenie do poprawy dostępu do diagnozy i leczenia, aby zapewnić osobom z ADHD potrzebne wsparcie do pełnego rozwoju.
Dołącz do nas w działaniach na rzecz podnoszenia świadomości o ADHD w społeczeństwie, abyśmy mogli utorować drogę do jaśniejszej i bardziej inkluzjiwnej przyszłości dla wszystkich.
Co Dalej?
Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o życiu z ADHD, w tym o tym, jak jest diagnozowane, sprawdź te artykuły:
Dekodowanie Diagnozy ADHD za Pomocą Wytycznych DSM-5
Mity na Temat ADHD: Jak Naprawdę jest żyć z Diagnozą ADHD
Zrozumienie Rozpowszechnienia ADHD
Oceń swoje objawy, uporządkuj swoje myśli i przygotuj się do oficjalnej oceny.
Dowiedz się więcej
Najczęściej Zadawane Pytania:
Czy jest różnica między ADD a ADHD?
Nie ma różnicy między ADD a ADHD. ADD, co oznacza Zaburzenie z Deficytem Uwagi, to przestarzały termin medyczny dla Zaburzenia z Deficytem Uwagi i Nadpobudliwością (ADHD).
Dlaczego pojawiła się potrzeba zmiany terminu?
ADD nie uwzględnia, że osoby mogą nie tylko mieć problemy z utrzymaniem uwagi, ale mogą również doświadczać nadpobudliwego i impulsywnego zachowania. Stąd, aby być bardziej precyzyjnym, wstawiono termin "nadpobudliwość".
Jakie są typy ADHD?
Według DSM-5, trzy typy ADHD to: przeważająco nieuwaga, przeważająco nadpobudliwość i połączone, co oznacza, że osoba może prezentować zarówno brak uwagi, jak i nadpobudliwość oraz impulsywność.
