Nieśmiałość w ADHD Nie Jest Tak Rzadka, Jak Możesz Myśleć

Kiedy myślimy o ADHD, prawdopodobnie nie wyobrażamy sobie nieśmiałej osoby. Zamiast tego możemy widzieć kogoś, kto jest otwarty i ekstrawertyczny. To postrzeganie wynika z założenia, że osoby z ADHD przejawiają głośne zachowania i są w ciągłym ruchu z powodu hiperaktywności.

‍

Jako osoba, która osobiście doświadczyła złożoności ADHD, rozumiem, że nieśmiałość może być również znaczącym aspektem tego stanu. Jednak często jest pomijana lub niezrozumiana.

‍

Nieśmiałość, w kontekście ADHD, istnieje jako ważne i autentyczne doświadczenie. Nie ogranicza się tylko do hiperaktywności; obejmuje wiele doświadczeń, w tym nieśmiałość.

‍

Zaburzenie Z Deficytem Uwagi czy Zaburzenie Nadpobudliwości Psychoruchowej z Deficytem Uwagi?

‍

ADHD vs. ADD

Niektóre osoby zostały zdiagnozowane z Zaburzeniem z Deficytem Uwagi (ADD) zamiast ADHD. W przeszłości kryteria diagnostyczne dla tego stanu odnosiły się do niego jako do Zaburzenia z Deficytem Uwagi, z hiperaktywnością lub bez. Jednak ten przestarzały termin stworzył zamieszanie i nieporozumienia dotyczące ADHD.

‍

Termin "ADD z Hiperaktywnością" sugerował, że osoby zdiagnozowane z tym schorzeniem były zawsze energiczne, ciągle w ruchu i miały charakter ekstrawertyczny. Z drugiej strony, osoby z ADD bez Hiperaktywności były pomijane, ponieważ ich objawy nie były tak widoczne lub dobrze zrozumiane.

‍

Aby rozwiązać te nieporozumienia, eksperci medyczni zaktualizowali terminologię na ADHD. Ten nowy termin obejmuje zarówno objawy hiperaktywne, jak i brak uwagi, uznając różne prezentacje tego stanu.

‍

ADHD jest teraz klasyfikowane na podtypy w oparciu o dominujące cechy obserwowane u każdej osoby. Osoby z wysokim poziomem energii i impulsywnością są klasyfikowane jako mające Głównie Hiperaktywno-Impulsywne ADHD.

‍

Z drugiej strony, osoby, które często są ciche, zmagają się z brakiem uwagi i mają trudności z koncentracją, są klasyfikowane jako mające Głównie Nieuwagę ADHD. Ważne jest zauważenie, że niektóre osoby mogą wykazywać połączenie obu typów, prowadząc do diagnozy Kombinowanego Typu.

‍

Rozumiejąc zaktualizowaną terminologię i różne manifestacje ADHD, możemy kwestionować nieporozumienia dotyczące tego stanu i promować bardziej dokładne i włączające rozumienie jego różnorodnych prezentacji.

‍

Jak Objawy Nieuwagi ADHD Mogą Powodować Nieśmiałość

Jeśli spotkasz kogoś z ADHD typu nieuwagi, możesz zauważyć, że wydaje się on być powściągliwy i wycofany. Może mieć trudności z utrzymaniem koncentracji i uwagi, szczególnie gdy ktoś do niego mówi. To jakby ciągle walczyli z rozproszeniem i próbowali nadążyć za przepływem rozmowy. W rezultacie rozmowa z kimś z ADHD typu nieuwagi może czasami wydawać się trafiona lub chybiona, ponieważ taka osoba nawiguje przez wyzwanie bycia obecnym w konwersacji.

‍

Nieśmiałość przejawiana przez osoby z ADHD typu nieuwagi jest ściśle związana z ich objawami. Ciągła walka o skupienie uwagi i koncentrację może prowadzić do poczucia zażenowania i samoświadomości. Mogą milczeć i unikać zwracania na siebie uwagi, aby uniknąć potencjalnych nieporozumień lub błędów. Chociaż ta cecha jest często kojarzona z dziećmi z ADHD typu nieuwagi, może ona trwać do dorosłości i wpływać na ich umiejętności społeczne. Z biegiem czasu te doświadczenia i relacje mogą się kumulować, zmniejszając ich chęć i pewność siebie do angażowania się i nawiązywania kontaktów z rówieśnikami.

‍

Co Może Sprawić, Że Dorośli z ADHD Doświadczają Nieśmiałości?

Życie z ADHD jest skomplikowane i ważne jest, aby rozpoznać, że nie wszyscy ludzie z ADHD pasują do stereotypowego obrazu bycia głośnymi i aktywnymi. W rzeczywistości wielu z nas ma skłonność do cichszego zakresu spektrum. Wielu czynników może przyczynić się do tego, że osoby z ADHD wydają się być nieśmiałe i powściągliwe, nawet u tych, którzy mogą również doświadczać hiperaktywności.

‍

Negatywne Doświadczenia i Problemy z Samooceną

Stała walka z koncentracją, poziomem energii i wynikami w szkole może sprawić, że poczujemy się nerwowi i nieśmiali jako sposób radzenia sobie z wyzwaniami, z którymi się mierzymy. Możemy to robić, aby chronić się przed krytyką i osądami. Niestety, te doświadczenia mogą prowadzić do problemów z samooceną, lęku i depresji. Ten lęk może sprawić, że czujemy się nieswojo w sytuacjach społecznych, prowadząc nas do unikania kontaktów, aby uniknąć ponownego doświadczenia traumatycznych wydarzeń.

‍

Związek Między ADHD a Trudnościami w Uczeniu Się

Chociaż ADHD nie jest zaburzeniem uczenia się, może wpływać na naszą zdolność uczenia się. Zadania takie jak rozwiązywanie problemów matematycznych lub poprawne pisownia mogą stanowić znaczące wyzwania dla osoby z tym schorzeniem z powodu trudności z koncentracją. Badania sugerują, że do 50% dzieci z ADHD doświadcza trudności w uczeniu się i pozostaje w tyle za rówieśnikami w szkole. W rezultacie możemy zmagać się z umiejętnościami społecznymi i stać się nieśmiali i wycofani, zarówno jako dziecko, jak i dorosły. Rozmowy mogą stać się zniechęcające, gdy mamy trudności ze znalezieniem odpowiednich słów. Lęk związany z wydarzeniami społecznymi może być przytłaczający, pozostawiając nas niechętnymi do udziału i powodując, że trzymamy nasze myśli i pomysły dla siebie.

‍

Strach Przed Interakcjami Społecznymi

Życie z ADHD może oznaczać ciągły strach przed popełnianiem błędów i trudności z koncentracją i zapamiętywaniem szczegółów. Osąd i krytyka ze strony innych wiszą nad nami, ponieważ wydaje się, że jest mało miejsca na błędy. Ten strach może skłonić nas do maskowania naszych objawów i unikania rozmów z innymi, aby chronić naszą samoocenę i uchronić się przed potencjalnym upokorzeniem. W rezultacie nasza nieśmiałość staje się mechanizmem obronnym, zachowującym nasze poczucie własnej wartości podczas poruszania się po krajobrazie społecznym.

‍

Zaburzenia Nastroju i ADHD

Badania pokazują, że życie z ADHD zwiększa prawdopodobieństwo współistnienia zaburzenia nastroju, takiego jak depresja. Kiedy dwie choroby psychiczne się splatają, mogą znacząco wpłynąć na nasze zachowanie w sytuacjach społecznych, czyniąc nas bardziej skłonnymi do nieśmiałości i mniej skłonnymi do angażowania się w kontakty z innymi. Razem, te zaburzenia mogą sprawić, że ludzie mają trudności z interakcją społeczną, powodując wycofanie się i oddalanie od otoczenia, w tym od rodziców i innych dorosłych, którzy mogą mieć trudności z zrozumieniem naszych doświadczeń.

‍

Wpływ Zaburzeń Nastroju na Połączenia Społeczne

Według Mayo Clinic, zaburzenia nastroju mogą stwarzać znaczne wyzwania w radzeniu sobie z codziennym życiem, pozostawiając nas przytłoczonych, zmęczonych i niespokojnych. Osoby z zaburzeniami nastroju często doświadczają trudności w konsekwentnym łączeniu się ze swoimi emocjami i emocjami innych. Kiedy nie możemy wprowadzić się w nastrój do bycia z ludźmi, znacznie ogranicza to potencjał budowania znaczących relacji. Możemy preferować samotność i ciszę, unikając otwartych rozmów lub nieumyślnie sprawiając innym wrażenie chłodu. Z czasem możemy zdać sobie sprawę, że staliśmy się bardziej introwertyczni i zdystansowani, co sprawia, że ponowne zaangażowanie się w życie towarzyskie staje się coraz trudniejsze.

‍

Zwiększone Prawdopodobieństwo Nieśmiałości i Izolacji

Dla osób neurodywergentnych doświadczenia życiowe czasami mogą stać się przytłaczające, prowadząc do uczuć cichości i nieśmiałości. Jednakże, z zaburzeniem nastroju nawiązywanie kontaktów z innymi może stać się jeszcze trudniejsze. Ciężar, który nosimy, może sprawić, że poczujemy się odizolowani i samotni, co sprawia, że socjalizacja staje się coraz trudniejsza i bardziej czasochłonna. Zamieszanie wśród otaczających nas osób, które mogą nie do końca rozumieć złożoność naszego zachowania, dodatkowo utrudnia im wyciągnięcie ręki i zaoferowanie znaczącego wsparcia w naszych zmaganiach.

‍

Zrozumienie wpływu zaburzeń nastroju na umiejętności społeczne jest kluczowe dla wspierania empatii i wsparcia. Współistnienie ADHD i zaburzeń nastroju tworzy skomplikowaną interakcję, która może znacząco wpływać na nasze relacje i ogólne samopoczucie.

‍

Zaburzenia Lękowe Społeczne i ADHD

Istnije znaczący związek między Zaburzeniami Lękowymi Społecznymi a ADHD. Posiadanie obu tych schorzeń może przyczynić się do wzrostu uczuć nieśmiałości i lęku w sytuacjach społecznych, tworząc złożoną sieć emocji i zachowań, które wpływają na naszą zdolność do funkcjonowania w sytuacjach społecznych.

‍

Strach Przed Oceną i Upokorzeniem

Osoby z ADHD i zaburzeniami lękowymi społecznymi mogą rozwijać głęboko zakorzeniony strach przed socjalizacją z innymi, nawet z tymi, których znają. Ten strach wynika z przewidywania bycia ocenionym lub upokorzonym. Doświadczenia powtarzającego się traumy, takie jak znęcanie się, mogą nasilić to zaburzenie lękowe, sprawiając, że jesteśmy jeszcze bardziej skłonni do unikania relacji. W rezultacie nasza samoocena może obniżyć się, a my możemy postrzegać siebie jako outsiderów lub wyrzutków w sytuacjach społecznych.

‍

Samotność

Czasami możemy wycofać się z interakcji społecznych i izolować się od ludzi, aby chronić nasze dobre samopoczucie emocjonalne. To wycofanie i izolacja służą jako środki ochronne, chroniące nas przed potencjalnymi szkodami lub dalszymi traumami. Jednakże może to również pogorszyć zaburzenia lękowe społeczne w dłuższej perspektywie i prowadzić do depresji.

‍

Jeśli myślisz, że możesz mieć zaburzenia lękowe społeczne, skontaktuj się z profesjonalistą zdrowia psychicznego lub lekarzem. Uzyskanie właściwej diagnozy jest niezbędne do zrozumienia, dlaczego możesz cierpieć z powodu zachowań takich jak samotność, strach i lęk. Uzyskując odpowiednie wsparcie i leczenie głównych objawów zaburzeń lękowych społecznych, możesz zauważyć znaczną poprawę w umiejętnościach społecznych i pewności siebie.

‍

Jak Dorośli z ADHD Mogą Pokonać Nieśmiałość

Jeśli często czujesz się wykluczony i odizolowany, pamiętaj, że nie musisz stawić czoła tym wyzwaniom samotnie. Otwierając się na osobę, której ufasz, otwierasz się na świat możliwości wzrostu i nawiązywania połączeń.

‍

Pokonanie nieśmiałości jest możliwe i istnieją strategie, które możesz zastosować, aby poprawić swoje umiejętności społeczne. Na przykład szkolenie umiejętności społecznych i dostosowania mogą mieć znaczący wpływ. Nauka skutecznych technik komunikacji, praktykowanie aktywnego słuchania i budowanie pewności siebie w sytuacjach społecznych mogą pomóc Ci poruszać się w interakcjach z większym komfortem. Pamiętaj, że to droga; postęp przychodzi z cierpliwością i wytrwałością.

‍

Terapie Psychoterapeutyczne

Terapia poznawczo-behawioralna (CBT) może pomóc zarządzać objawami i poprawić umiejętności społeczne, szczególnie jeśli masz zaburzenia lękowe. Dzięki CBT możesz lepiej zrozumieć swoje myśli, emocje i zachowanie oraz nauczyć się praktycznych technik radzenia sobie z wyzwaniami i budowania odporności.

‍

Leczenie Farmakologiczne Zaburzeń Lękowych

W niektórych przypadkach profesjonalista zdrowia psychicznego może przepisać leki, które pomogą zarządzać objawami zaburzeń lękowych. Możesz również odkryć, że leki na ADHD, takie jak leki stymulujące, mogą być pomocne w radzeniu sobie z różnymi objawami. Pamiętaj, że te opcje leczenia powinny być omawiane i stosowane pod nadzorem wykwalifikowanego dostawcy opieki zdrowotnej, zgodnie z właściwą oceną i diagnozą.

‍

Utrzymanie otwartego umysłu i pozytywnego nastawienia do samorozwoju jest kluczem do poczucia się na tyle komfortowo, aby otworzyć się na innych. Pamiętaj, że nie jesteś definiowany przez swoje wyzwania, ale przez determinację, aby je przezwyciężyć.

‍

Wsparcie Społeczne

Na koniec, posiadanie systemu wsparcia jest nieocenione. Otaczaj się osobami, które Cię rozumieją i wspierają, nawet kiedy czujesz się bardziej wycofany i cichy. Oparcie się o nich, gdy potrzebujesz kogoś, z kim możesz porozmawiać lub spędzić czas, bez konieczności prowadzenia rozmowy. W końcu posiadanie przyjaciół i członków rodziny, którzy rozumieją, kiedy i dlaczego możesz wydawać się bardziej wycofany, jest niezbędne do zrzucenia maski, którą wielu z nas nosi w sytuacjach towarzyskich.

‍

Podsumowanie

Pamiętaj, że nie wszyscy dorośli z ADHD pasują do stereotypu głośnych i ekstrawertycznych osób. Większość ludzi przeżywa momenty wycofania i nieśmiałości, co jest całkowicie normalne. Ale nie musisz stawiać czoła tym wyzwaniom samotnie; zwróć się do zrozumiałych przyjaciół, członków rodziny lub profesjonalistów, którzy mogą zapewnić Ci potrzebną pomoc i wsparcie. Prawdopodobnie odkryjesz, że większość osób chętnie będzie źródłem wsparcia w czasach przytłoczenia lub niepewności.

‍

Może to wymagać czasu i wysiłku, ale masz w sobie moc, aby zdobywać doświadczenia w rozwijaniu umiejętności społecznych, budować pewność siebie i poruszać się w relacjach. Czy to poprzez trening umiejętności społecznych, terapię, leczenie farmakologiczne, czy praktykowanie nowych strategii, istnieją narzędzia, które mogą realnie pomóc.

‍

Jeśli jesteś naturalnie nieśmiały i masz ADHD, to też jest w porządku. Ważne jest, aby pamiętać, że nie wszystko w nas jest bezpośrednio związane z naszą diagnozą i wszyscy mamy własne cechy osobowości. Wiele osób akceptuje swoją introwersję i cieszy się własnym towarzystwem. Naprawdę ważne jest, aby czuć się połączonym z ludźmi, których kochasz i być przez nich rozumianym oraz rozumieć siebie.

‍

Nie jesteś definiowany wyłącznie przez swoją diagnozę, ale przez swoją osobowość i relacje z innymi. Więc, czy jesteś introwertykiem, nieśmiałym, czy poruszasz się w skomplikowanej rzeczywistości swojej diagnozy, pamiętaj, że masz moc tworzenia spełnionego i znaczącego życia.

‍